Οι Φαρασιώτες ερχόμενοι στην Ελλάδα και παρά τις κακουχίες και δυσκολίες των εποχών, κατάφεραν να διατηρήσουν την πολιτιστική τους ταυτότητα μέσα από τους χορούς και τα τραγούδια. Δεν ήταν λίγες οι φορές εκείνες που μαζευόταν όλοι μαζί, νέοι και ηλικιωμένοι, με σκοπό να γλεντήσουν όπως κάποτε πραγματοποιούσαν στην Πατρίδα τους.
Αν και ευρέως γνωστοί είναι ελάχιστοι οι χοροί των Φαράσων προς το ευρύτερο κοινό, υπάρχει ένα πλούσιο λαογραφικό υλικό στις μνήμες των Φαρασιωτών που δεν έχει ξεχαστεί μέχρι και σήμερα.
Από το 1925 οι Φαρασιώτες του Βαθυλάκκου συνηθίζουν να κρατούν ζωντανές τις παραδόσεις μεταδίδοντας τις γνώσεις τους και στις επόμενες γενιές.
Ένα από τα τραγούδια που ανήκουν στην άγνωστη μουσική των Φαράσων είναι και το Γαϊαλάρ το οποίο συνοδεύεται και από χορό. Ένα τραγούδι αγάπης το οποίο περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζαν οι νέοι άντρες τα κορίτσια της ηλικίας τους. Χορευόταν το Πάσχα μετά την δεύτερη Ανάσταση
Στίχοι
Σάιδι ξήλτσειν σα ρουσία
Τα κορτσόκα πααίνουν
Κρούσκου νερό να φέρουν
Πιάγανοι τσαι τα φσόκα
Ε κορτσόκου ε κορτσόκου
Δως ημήτεις πεν φιλόκου
Ηραχάτα να πνώσουν
Σόστου να ξημερώσου
Ση γκανίνα τσο νταϊπώ
Αν τα κατέχου άλε γω
Φαρασιώτισες πρώτης γενιάς στον Βαθύλακκο -Κοζάνης χορεύουν και τραγουδούν τον χορό Γαϊαλάρ την δεκαετία του 60'
Ανδρέας Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου